حاج محمد کریم فضلی، موسس گلرنگ

آشنایی با محصول جدید 

یک روز در بازار به دنبال کار بود ناگهان محصولی نظرش را جلب می‌کنه. آن محصول پودر ظرفشویی اورال بود. محمد کریم فضلی با پیگیری آدرس به مغازه اصلی پودر ظرفشویی مراجعه می‌کنه و بعد از صحبت از صاحبان پودر می‌خواد تا به عنوان مسئول فروش پودر در بازار به آنها کمک کنه. صاحبان پودر بعد از مذاکره قبول می‌کنن تا مسئولیت فروش پودر را به او بسپارن. از آن روز به بعد محمد کریم در بازار شروع به فروش پودر ظرفشویی می‌کنه اما از آنجایی که اهالی بازار آشنایی چندان زیادی با پودر ظرفشویی نداشتن، او نتونست هیچ پودری بفروشه. در واقع صاحبان پول تبلیغاتی برای محصولاتشان انجام نداده بودن؛ بنابراین موسس گلرنگ برای فروش محصولات راه سختی در پیش داشت. محمد کریم فضلی برای فروش محصول به مجموعه مختلف سر می‌زد و به این شکل با کسبه‌ها آشنا شده بود. او با اینکه نتونسته بود پودرها را بفروشه اما به کسبه‌ها سپرده بود تا اگر می‌تونن برای او کار پیدا کنن. یکی از کسبه‌ها محمد کریم را به مغازه یکی از آشناهاش معرفی می‌کنه. آقای نقی‌زاده به همراه شریک‌هاش پودر لباسشویی فوم را تولید می‌کردن. آنها هم نتونسته بودند محصولات خودشون را بفروشن. محمد کریم با مذاکره آنها راضی می‌کنه تا مقداری پودر به او بدن تا در بازار بفروشه. بعد از گرفتن پودر به سراغ همان کسبه‌ای که او را معرفی کرده بود می‌ره و ماجرای فروش را برای او تعریف می‌کنه. آقای حریری که محمد کریم فضلی را معرفی کرده بود تصمیم می‌گیره یک کارتون پودر را از محمد کریم بخره. محمد کریم بعد از گرفتن سفارش با خوشحالی به مغازه صاحب پودر برمی‌گرده و داستان را برای او تعریف می‌کنه. صاحبان پودر از کار محمد کریم شوکه میشن که چگونه تونسته در مدت زمان کمی یک کارتن پودر را بفروشه.